Blog - Een tuin vol verhalen
In oktober 2024 kwam ik bij Studio52nd. Ik was verbaasd dat we zo een kleine groep op kantoor waren, want Studio52nd is toch zoveel groter? Het werd snel duidelijk dat we als kernteam de tuiniers waren van een prachtige vruchtbare grond. Waar veel te wachten stond.
Mijn eerste werkdagen bestonden uit het bezoeken van alle kinderen en hun ouders die mee wilden doen aan de Playmaking. Hierin schrijven kinderen hun eigen toneelstuk. Ik verheugde me op alle nieuwe ervaringen die me te wachten stonden, en ik was niet de enige. De kinderen die mee gingen doen, straalden. Dapper stortten ze zich in de schrijflessen en het zware proces van een toneelstuk schrijven. Met mentale steun van de schrijf-buddys, en een onmisbare, fijne buitenspeelplaats, wisten alle kinderen hun gedachte parels op papier te krijgen. Ieder een uniek verhaal. Waar ook ouders en familie in het publiek van konden genieten en zich verwonderen over alle talenten die aan het licht kwamen.
Afgelopen mei gingen een paar van deze schrijvers de volgende dappere strijd aan: zelf spelen met een professionele acteur. De eerste repetitiedag waren de kinderen nog nerveus. Wat zou de tekst zijn? En de samenwerking? En bij een klein tussenmoment konden ze goed verwoorden wat er spannend was: tekst uit je hoofd leren, emoties tonen die je eigenlijk niet voelt, boos zijn op je mede acteur die je eigenlijk wel aardig vindt. Tussen het repeteren door was er wederom veel ruimte om samen buiten te spelen. En samen was samen met de mede acteur. Vanaf begin was duidelijk: dit wordt een samenwerking tussen een grote en een kleine acteur, niet een volwassenen en een kind. Zo stortten de kleine acteurs zich in het leren en acteren van de scene, en de grote acteurs in het springen op de trampoline en de schommels. Ik zag de band tussen de acteurs groeien, de volmaaktheid van de scènes en vooral: de kinderen in hun zelfvertrouwen. En toen was het zo ver. Het publiek zat op hun plek en achter de schermen popelden de kinderen. Van zenuwen. Maar meer nog: van enthousiasme en trots.
Studio52nd biedt een podium aan kinderen. Maar meer nog bieden die kinderen ons als volwassenen iets. Het is zeker geen één richtingsverkeer: het is een vruchtbare samenwerking! Ze tonen ons de wil om te ervaren en te groeien. En wat dat van ons vraagt: kijken en luisteren. Wachten en vertrouwen. Wij volwassenen zeggen soms bij leermomenten ‘daar word je hard van’. Kinderen leren ons dat je soms zacht moet zijn om dapper te zijn. Zacht genoeg om te durven falen en te leren, te durven blijven strijden en groeien. En jezelf te laten zien. Voorbij het één dimensionale hokjes-perspectief van de buitenwereld. Er is een beroemde uitspraak die zegt: It takes a village to raise a child, maar het is soms ook andersom: It takes a child to raise a village.
Ze motiveren ons om in het kernteam om met zachte kracht door te gaan met het bieden van stukjes grond aan de kinderen om te kunnen groeien.
Een nieuwe Playmaking gaat binnenkort van start. Ik ga weer opnieuw bij kinderen en hun ouders op bezoek. En ik? Ik ben net zo enthousiast als zij, omdat geen enkel kind, geen enkele ouder, geen enkele verhaal en avontuur hetzelfde zal zijn.
Wil je zelf ook van de rijkdom van verhalen genieten? Kom dan kijken bij de voorstelling van Backstage bij Oma Oost op 25 juni om 19:00 te KIT LIVE, Amsterdam. En houd onze website in de gaten voor andere voorstellingen!
